Trots op onze mooie zoon die vorige week 11 jaar is geworden.

Hallo lieve mensen! Wij krijgen regelmatig mailtjes en doorgestuurde nieuwsberichten uit NL over terrorisme in het noorden van Mozambique. Meestal klinkt er een bezorgde toon in door met de vraag of de Obdammetjes nog wel veilig zijn. Het leek ons goed wat online te zetten.

Wat is er aan de hand?

Ik heb niet de ruimte noch de kennis om een volledige analyse van deze zeer complexe situatie online te zetten, maar ik wil er in ieder geval dit over zeggen: er spelen een heleboel factoren en samen maken ze een explosieve mix. Cabo Delgado provincie is een volstrekt onderontwikkeld gebied en decennia lang volledig genegeerd door iedereen. Jongeren hebben geen kans op knap onderwijs, geen voedsel en geen enkel toekomstperspectief. Als er vervolgens Jihadisten langskomen die je een doel en ideologie geven, een manier om je frustratie te uiten, eten, een soort van opleiding en een geweer in je handen drukken waardoor je ineens macht hebt, is dat zeer verleidelijk. Het is voor ons Nederlanders moeilijk voor te stellen wat honger met je gedachten en ethiek doet, maar als je hier wat langer rondkijkt, groeit je begrip voor de frustraties.

Tegelijkertijd hebben we in groeiende mate te maken met de overslag en transport van drugs. Voorheen gebeurde dit vooral aan de kust bij Somalië en Tanzania, maar daar is de controle nu veel sterker, dus zakken ze af naar het noorden van Mozambique waar je met een paar dollars in de hand vrijwel alles voor elkaar krijgt in een volledig corrupt landschap. Daarbovenop komt de ontdekking van enorme gas- en olievelden. Al snel blijkt dat de lokale mensen hier geen cent van terugzien en dat het eigenlijk enorm lastig is dat zij in deze gebieden wonen. Deze hele mix is nu hoog explosief geworden en dan hebben we het Islam terrorisme dat hele districten probeert schoon te vegen van inwoners, zodat drugs, het mijnen van edelstenen en de gas- en olie-rechten verdeeld kunnen worden onder een aantal rotte appels in de overheid en een aantal grote kapitaal investeerders.

Wat gebeurt er dan?

In Cabo Delgado is er dus een kleine oorlog aan de gang waarbij Islamitische terroristen alle infrastructuur kapot maken die ze tegenkomen (telefoon antennes, bruggen, gebouwen), kleinere dorpen afbranden, mensen onthoofden of verminken op andere manieren, vrouwen verkrachten en/of tot seksslaaf maken en jongeren en zelfs kinderen rekruteren voor hun strijd. Dit is al twee jaar aan de gang en vanuit onze Mozambikaanse vrienden horen we regelmatig trieste en schokkende berichten over vrienden en familieleden die hier slachtoffer van zijn geworden. Omdat het eigenlijk alleen Mozambikanen betreft, kwam het nooit in het nieuws. Nu de terroristen echter een klein stadje (Palma) hebben aangevallen en er ook een groep westerlingen is gedood en gevlucht, is het wereldnieuws geworden.

Hoe is het bij jullie?

Wij zijn 750 km verwijderd van al dit geweld en merken het alleen indirect; wij horen verhalen van onze vrienden. Cabo Delgado grenst aan onze provincie en de terroristen proberen ook jongeren uit onze provincie te rekruteren en dus is er verscherpt toezicht op de wegen door politieblokkades. Wij (Jeugd met een Opdracht Lichinga) hebben twee jaar geleden een team uitgezonden naar Pemba, wat slechts 100 km verwijderd is van de rand van het gebied waar de terroristen actief zijn. Ons team aldaar heeft dagelijks te maken met de duizenden vluchtelingen die hun stad overstromen. Wij zijn sterk met dit team verbonden en ondersteunen hen; eind maart hebben we hen nog opgezocht en merkten wij eigenlijk zeer weinig van al deze verschrikkelijke dingen. Het is raar om onderweg naar Pemba voorbij de afslag naar het noorden te rijden en te weten dat twee uur verderop mensen beschoten worden. Het geheel is dus toch redelijk lokaal en in Lichinga zijn wij veilig.

Kan ik helpen?

Wij ondersteunen team Pemba door hen op te zoeken, te bemoedigen, financiën te kanaliseren, we bieden persoonlijke ondersteuning voor de teamleden (de teamleiders hebben er net een nieuwe baby bij gekregen!), de schoolgaande kids te sponsoren en voor ze te bidden. Bidden kunnen we gelukkig allemaal en als jullie specifieke informatie willen, bel/ mail ons dan voor up-to-date gebedspunten. Vanwege de honderdduizenden vluchtelingen is er ook crisishulp nodig. Ons team in Pemba met vertrouwde en lokale collega’s is ter plekke en dus kunnen zij vrij simpel jouw gift bestemd voor de vluchtelingen direct inzetten (het team wordt geleid door onze nationaal leider Dinis). Toen team Pemba voedsel kwam brengen bij een huis (waar letterlijk 40 mensen in wonen) zei de oude moeder van de familie: “Onze eigen moslimbroeders komen om te roven en te moorden, maar jullie komen ons eten brengen: jullie dienen een goede God!”. Als jij wil helpen, kun je via onze website doneren. Selecteer “Vluchtelingen Cabo Delgado”, dan zorgen wij ervoor dat het in Pemba terecht komt, waar je gift wordt ingezet voor de mensen die deze vreselijke oorlog zijn ontvlucht.

Ook al was het YWAM team in Mitava flink uitgedund, tòch geven we de moed niet op, starten er zelfs weer nieuwe projecten en komen er ‘ineens’ ook weer nieuwe mensen bij! Onze collega’s Nelito en Paulina zijn met hun 4 kinderen op het terrein komen wonen en hebben het werk onder de ouderen goed doorgezet. Twee daken zijn gerestaureerd en morgen gaat Frank met Nelito naar de winkel om eten voor ze te kopen. Het is weer eens de tijd vóór de oogst: de prijs van eten is hoog en inkomsten zijn super laag…. de hongermaanden. Het zal nog een maand duren voordat de oogst goed binnen is en de prijzen ook weer zullen dalen.

Paulina gaf aan dat zij graag meer over gezondheidszorg wil leren, vooral in relatie tot ondervoede/ onderontwikkelde kinderen. Dus hebben we er nòg 2 gemotiveerde dames bij geroepen (Linda woont ook met haar man op het YWAM terrein en Graça roept al veel langer dat ze wil leren over gezondheidszorg en ons team wil versterken!) en gingen we vanmiddag voor de tweede keer naar Mitava om les te geven. Zo gaan we dat 2x per maand doen. De eerste keer heb ik ze (uiteraard!) onderwezen over onze verrijkte pap, bloedarmoede en hoe dat te behandelen met ijzertabletten en vitamines. Vandaag hebben we het over wormen in je buik, diarree en koorts gehad en hoe dat te behandelen. We doen rollenspellen en laten ze onderling aan elkaar uitleggen wat ze net geleerd hebben. Nog best een uitdaging als je bedenkt dat twee van deze dames analfabeet zijn, maar ze doen het super goed. Vervolgens gaan zij zelf op de woensdagmiddagen de wijk in op zoek naar ondervoede kinderen. Zo zijn ze al 2x op stap geweest en hebben in totaal 12 families bezocht. Ik vind het helemaal super: dit is de manier waarop we het werk uit willen breiden! Lees hier meer over ons gezondheidswerk wat we “Rafael – saúde para todos” noemen: de God die geneest – gezondheid voor allen.

Frank ging ondertussen de gaten waar ramen in moeten komen in het stafhuis opmeten, om de bouw weer een zet in de goede richting geven. Judah was verdiept in een boek en ging vervolgens lekker over het terrein slenteren. De net nieuw gebouwde kleuterschool is helaas nog ongebruikt…. bidden jullie mee voor meer stafleden en vooral ook leraren in Mitava? Genoeg mogelijkheden…. kom maar eens kijken…!

Het is ruim een half jaar geleden dat Judah ziek werd; wat een impact…. en ook: wat een wonder dat God hem beter heeft gemaakt! Twee weken nadat we in NL aankwamen getuigt Frank in de Evangelie Gemeente Castricum van Gods grootheid. De preek start op 31:25.

Afgelopen donderdag hebben we onze collega’s Pedro en Aldenice in Massangulo opgezocht. We stappen met nog 3 collega’s in de auto en rijden ruim een uur. Pedro en Aldenice hebben 13 jaar in Itepela gewoond en daar met het team de eerste gemeente gesticht, een kleuterschool en een gezondheidskliniek gebouwd. Nu wonen ze alweer 2 jaar in Massangulo waar vanuit ze heel wat dorpen bereiken met het evangelie! Zij wonen daar met 3 gezinnen in simpele huizen/ hutjes en elke keer als we daar komen lijkt dat aantal wel groter te worden;

er is weer een gezin en een single man bij. De mensen met wie ze wonen zijn net christen geworden en willen gewoon graag leren hoe je christen bent in een cultuur die helemaal moslim en animistisch is. Waar ze voorheen voor een groot deel maar ‘voor hun hutje zaten en wel zouden meemaken wat de dag ons brengt’, worden ze nu uitgedaagd om actie te ondernemen: in de tuin werken zodat er morgen ook voedsel is en het goede nieuws dat hun eigen leven veranderde doorgeven aan anderen. Het is altijd een vrolijk drukke boel rondom de huizen en kinderen spelen er naar hartelust.

Wij gaan onderwijs geven in het Portugees en het wordt vertaald in de stammentaal: Chi-Yao. Frank spreekt de hele morgen in de buitenlucht over financiën en er zijn 3 echtparen aan wie we geld uitlenen zodat ze hun eigen handeltje kunnen opzetten. De één wil een klein winkeltje beginnen om basis producten te verkopen, een ander gaat kippen, bonen en mais in- en verkopen. We stimuleren ze om alle inkomsten en uitgaven goed op te schrijven en om trouw te zijn in het éérst terug betalen van de lening en daarna pas zich te gaan richten op andere wensen. (Ver) vooruit denken is behoorlijk nieuw voor mensen die nog maar af moeten wachten of ze morgen wel genoeg te eten hebben… maar onze God is wèl de God van een hoopvolle toekomst! Ik heb nog een bijzonder gesprek met twee van de vrouwen over gezondheid. Het zoontje van één van hen is net 2 nachten in het ziekenhuis opgenomen geweest met malaria en ook zelf hebben ze flink met hun gezondheid te worstelen. We lunchen gezamenlijk en daarna begint het onwijs te onweren en te regenen, zodat een normaal gesprek niet eens mogelijk is door het gekletter op het dak. Als het enigszins droog is, halen we Judah op, die de hele ochtend bij andere zendelingen dichtbij met 5 kids zijn school heeft gedaan en daarna heerlijk heeft gespeeld. Moe maar voldaan komen we aan het eind van de middag weer terug in Lichinga. Dit is precies wat we vaker willen doen!