Deze week weer eens een klassieker uit Mozambique: ik ging vrijdag naar de ATM om geld te halen maar het bleek dat alle zes ATM’s die deze bank heeft het niet deden. Mmm……vreeemd. Dan maar naar de volgende bank. Die deed het ook niet. Mmmm……. niet goed, morgen nog maar eens proberen. Maar ook zaterdag en ook zondag was er niets. Na wat zoeken op internet blijkt dat alle commerciële banken zich verenigd hebben om, lekker kosten effectief, 1 software platform te gebruiken van 1 provider. Deze blijkt vervolgens de stekker eruit te hebben getrokken wegens wanbetaling ( wat een verassing in Mozambique). Dus nu ligt de hele natie al een week plat! 27 miljoen mensen kunnen geen geld uit de ATM’s halen en niemand kan met zijn bankpas betalen!?!

De officiële woordvoerders spelen de vermoorde onschuld: Nee echt, we hebben alles betaald….. het is allemaal de schuld van de provider. Maar blijkbaar kiezen de banken nu toch maar eieren voor hun geld en staat er in de berichtgeving dat de banken de koppen (en beurzen) bij elkaar hebben gestoken en dat ze toch maar gaan betalen. Met een beetje mazzel kunnen we overmorgen weer wat cash in onze handen krijgen. Wordt vervolgd………..

Vorige week zaterdag is onze Chileense collega Daniela bij ons in huis bevallen van een gezonde zoon: Barack Santos! Daniela zat vol smart te wachten totdat wij terug zouden komen van ons verlof want ze hoopte heel erg dat ik de bevalling kon doen. Die vrijdagochtend heeft ze nog mee geholpen met de afsluiting van het kleuter-schooljaar in Mitava (ze is kleuterjuf) en `s avonds begonnen de weeën. Eugénia hielp mee als super goede kraamverzorgster en de bevalling verliep voorspoedig. Moeder en kind maken het goed.

Altijd weer een wonder!

Ik zit weer op mijn oude vertrouwde bank om even een berichtje te schrijven naar jullie. Hoe gaat dat nou ‘thuiskomen in Afrika’? Wel, dat ga ik je vertellen. Na ruim drie maanden weg van huis is er natuurlijk een boel gebeurd aan deze kant van de aardbol. Dus de eerste dagen is vooral verhalen horen en proberen weer aan te sluiten bij de realiteit van Lichinga. Ik (Frank) begin met een klussenlijst. Er moest een dingetje worden nagekeken van de nieuwe auto (ik had een lampje branden waar ik de herkomst niet goed van wist) en de oude auto had kuren en moest een nieuwe accu. Ook hadden we een lekke band opgelopen onderweg die geplakt moest worden. Vervolgens functioneerde de watervoorziening niet goed en hadden we niet genoeg water voor de buurt (was er wél, maar de elektrische schakelingen hadden een probleem). Dan moet ik het internet weer aangesloten krijgen want die zeggen we af als we drie maanden weg zijn. Vervolgens een zwik papieren regelen (Sandra haar afdeling) voor onze verblijfsvergunning en zo hebben we twee dagdelen in een kantoor gewacht, maar het is gelukt om ook dat onderdeel voor een jaar af te strepen: hoera! We mogen weer een jaar blijven! Ondertussen zitten we uitgebreid met onze guards, hebben we team meetings en leiderschapsmeetings om weer up-to-date te zijn en ook om te vertellen wat wij hebben meegemaakt in NL! Judah (en Sandra!) moeten hun school ritme weer oppakken in de ochtenden en het vraagt aandacht om dat goed op de rails te krijgen. Nu is dit vooral een activiteiten lijst maar dan zijn er ook nog een heleboel andere dingen die spelen.

Ik moet weer wennen aan enorm inefficiënte processen en dat alles zo lang duurt en moeilijk gaat. Mijn gestel moet weer wennen aan het verwerken van zoveel stof en de eerste dagen speelt mijn stofallergie op. Dan landen we ook weer in het ritme van slapen en waken. De eerste dagen is er een inwijdingsritueel vlakbij en dat betekent dat we twee nachten moeten slapen met de “Lutjebroeker-kermis” in de achtertuin om vervolgens weer te moeten wennen aan het “Allah-u -akhbar”  van de moskee dat om 4.30 over de intercom wordt geslingerd. En dan nu…  de leuke dingen! Heerlijk om in ons eigen huis te zijn waar alles zo zijn eigen plekje heeft. Geweldig om in je eigen huis welkom te worden geheten met een maaltijd en vrienden. Goed om te horen dat zoveel dingen gewoon door zijn gegaan terwijl wij er niet waren. Heerlijk om alle vrienden en collega’s weer te zien. Fijn om met koffers vol mooie, leuke en nuttige dingen aan te komen die voor een hoop blijde gezichten zorgen.  Een vrolijke chaos als Judah eindelijk weer thuis is zodat ALLE vriendjes uit het dorp weer met zijn speelgoed buiten kunnen spelen. Lekker om op je eigen bank koffie te drinken en terug te zien op een geweldige tijd in NL. Wij zijn weer thuis……………!

UITNODIGING!

Wat gaat de tijd toch snel: nog maar 16 dagen en dan stappen we alweer op het vliegtuig (25 oktober) na een heel goed en verfrissend verlof in NL.

Ook al hebben we veel mensen gezien, helaas toch echt nog niet iedereen! Mocht je ons nog willen zien en de verhalen horen over wat er allemaal voor moois in Mozambique gebeurt, kan dat op de volgende dagen:

Vrijdag 12 oktober: presentatie Mozambique in het Trefpunt, Keizerskroon, Andijk, start 20:00u.           Zondag 14 oktober zijn wij bij de Baptisten in Enkhuizen (dienst start 10:00u in de RSG – Boendersveld 3).
Donderdag 18 oktober: presentatie in Maranatha kerk, Prins Hendrikstraat 1, Castricum, start 20:00u.        En zondag 21 oktober worden we (opnieuw) uitgezonden door onze thuisgemeente: Rafael Almere, waar de dienst start om 12:30u (`s Hertogenboschplein 1, in de Zuiderpoort kerk).

– WELKOM – wij zien u/ jou graag!