Wat gaat de tijd toch snel: nog maar 16 dagen en dan stappen we alweer op het vliegtuig (25 oktober) na een heel goed en verfrissend verlof in NL.
Ook al hebben we veel mensen gezien, helaas toch echt nog niet iedereen! Mocht je ons nog willen zien en de verhalen horen over wat er allemaal voor moois in Mozambique gebeurt, kan dat op de volgende dagen:
Vrijdag 12 oktober: presentatie Mozambique in het Trefpunt, Keizerskroon, Andijk, start 20:00u. Zondag 14 oktober zijn wij bij de Baptisten in Enkhuizen (dienst start 10:00u in de RSG – Boendersveld 3).
Donderdag 18 oktober: presentatie in Maranatha kerk, Prins Hendrikstraat 1, Castricum, start 20:00u. En zondag 21 oktober worden we (opnieuw) uitgezonden door onze thuisgemeente: Rafael Almere, waar de dienst start om 12:30u (`s Hertogenboschplein 1, in de Zuiderpoort kerk).
Wat hebben wij genoten van Rosa de Boer! Zij was 4 maanden bij ons op bezoek en heeft mij (Sandra) vooral enorm geholpen bij het homeschoolen van 6 kinderen in 3 verschillende talen tijdens ons verblijf in Malawi. Rosa heeft een van elke dag dat zij bij ons was 1 seconde film achter elkaar geplakt en dat is een super leuk filmpje geworden. Geniet mee!
Bedankt voor alles, Rosa – #rozambique!
Zachtjes tikt de regen tegen het golfplaten dak. Of nou ja, zachtjes – luidkeels is een beter woord. Het is vrijdagmiddag en het regent, zoals vrijwel elke middag. Inmiddels weten we dat het ook weer droog wordt, en dat de uurtjes na de buien heerlijk zijn.
Dat wisten we vorige week nog niet. Toen arriveerden mijn dochter Rosa en ik in Nampula, een stukje naar het oosten. Daar moesten we een ruime dag overbruggen voordat we door konden vliegen naar hier, Lichinga, de plek waar we Frank en Sandra bezoeken – ik voor twee weken, Rosa voor vier maanden.
We konden terecht bij collega’s van hen die 2,5 jaar geleden naar Nampula zijn verhuisd. Die dag was een crash course in Afrika-in-het-regenseizoen – bijna een volle dag regen, een drukkende warmte, wegen vol modderkuilen. Even leek het toch niet zo’n goed idee om in januari naar Afrika te gaan. Nampula is bovendien een tamelijk vuile stad; met een prima supermarkt weliswaar maar geen aantrekkelijke plek.
Nampula centrum
Maar toen we zaterdag in Lichinga aankwamen was dat gevoel snel vergeten. Een zonnetje en een heerlijke temperatuur, en bovendien lieve vrienden die ons op stonden te wachten. En toen ik de volgende ochtend wakker werd met de zon op het raam en het geluid van spelende kinderen buiten was ik even volmaakt gelukkig. Lichinga is een uitgestrekte stad, kleiner en landelijker dan Nampula maar veel schoner en vriendelijker. Frank en Sandra wonen in een prachtig huis met uitzicht op een dal, een stukje buiten het centrum. Het ligt op vijf minuten lopen van de basis van Jeugd met een Opdracht (YWAM) waar ze werken.
Inmiddels zijn we een weekje verder en hebben we een hele stoet aan Mozambikaanse vrienden, zendelingen van over de hele wereld, buurtkinderen, Hollandse voetballers en Immigratie-officieren ontmoet. Dat laatste is met enige tegenzin, het is nogal een bureaucratie hier waardoor je zomaar gebeld kan worden om je te melden op het bureau. Die Hollandse voetballers zijn zes jongens die in Mozambique op ‘outreach’ zijn met hun DTS. Het was nooit moeilijk te weten of ze in de buurt waren: een hoop kabaal, gegil van kinderen en heel erg veel lol. Vanmorgen zijn ze (helaas) weer doorgereisd. Deze week is de opening van het jaar voor het team van YWAM uit de hele provincie Niassa. Daardoor zijn vrijwel alle collega’s hier op de basis. Het betekent ook dat we de afgelopen dagen elke dag daar zijn. Rosa is ingezet voor het kinderprogramma (onder het motto ‘Doe maar wat, ze vinden alles leuk’) en ik mag in de ochtenden studies geven aan het team. Toch handig om een tijdje bij Agapè gewerkt te hebben 🙂.
Rosa is vandaag gestart met een van haar projectjes: Polaroid-foto’s van de kinderen. Ze vinden het prachtig, en ik moet eerlijk zeggen: ik ook.
Het andere project is het stripboek Jezus Messias dat we beschikbaar willen maken. We hebben dat in Nampula al ‘geplugd’ en vandeweek hier met enkele mensen besproken. Het idee werd zeer enthousiast ontvangen en dus gaan we door naar de verdere uitvoering.
De conclusie na een week: Afrika is geweldig, niet in de laatste plaats omdat er zoveel is om je over te verbazen. Bijvoorbeeld over de aankomsthal van Nampula, die zo onhandig is ingericht dat het permanente chaos is. Of over de douanebeambte die ons 75 dollar wilde laten betalen voor spullen in een koffer, en toen ik vriendelijk ‘ik dacht het niet’ zei z’n schouders ophaalde en ons doorliet. Over de rode aarde, die overal in gaat zitten. Over het zwembad hier vlakbij, dat drie jaar oud is maar zo is gemaakt dat bij een flinke regenbui het ‘deck’ op de eerste verdieping een binnenzwembad wordt. Maar vooral over die prachtige mensen, zo hartelijk en zo vrolijk. Ik ben blij dat ik nog een weekje heb.
Een weekje later – terug uit de bush en weer een beetje gesetteld, hebben we thuis ook Judah zijn verjaardag gevierd. Uiteraard met boterkoek :-)! Cadeautjes uit NL stromen binnen via de post en van ons krijgt Judah een gitaar (lang geleden uit NL meegenomen, tijdens de reis gesneuveld, maar door Frank weer aan elkaar gelijmd). Nu maar hopen dat hij net zo muzikaal is als zijn ouders, haha!
Wij zijn nu nog 2 weken in Lichinga. De DTS studenten hebben les over zending/ evangelisatie – met name onder moslims en over hoe de bijbel te lezen- wat best interessant is als je, zoals een heel aantal studenten, niet eens kunt lezen! Daarna gaan we weer de bush in, verdeeld over 3 teams.
Judah vierde zijn 7e verjaardag in de bush! Wij waren met een deel van de DTS studenten op outreach in Calolene. Als ‘taart’ hebben we een soort oliebollen op de markt kunnen kopen, we hadden lolly’s voor de kinderen, mierzoete limonade in de pan en voor iedereen een zakje chips. En de lieve schat vond dat hij ontzettend verwend was! Later heeft hij ook nog een klein feestje thuis, in Lichinga gevierd – foto’s volgen.
