Wat een schrik was het dat de moeder van Frank zowel in november als ook in december een hersenbloeding had gekregen! Wij besloten in nauw overleg met de broer en het zusje van Frank en met ons thuisfront, om snel naar Nederland te komen, terwijl we nog maar net 7 weken terug in Mozambique waren. En zo stonden wij op maandagavond 19 december, na een reis van bijna 3 lange dagen, naast haar ziekenhuisbed. Diezelfde week kreeg ze er ook nog eens een longontsteking overheen en we dachten dat we haar gingen verliezen. Maar nee; haar wil om te leven is heel groot en het is ook heel mooi om te zien dat God ons lichaam zo gemaakt heeft dat het wil herstellen.
Mam is begin januari verhuisd naar de revalidatie afdeling van het St. Nicolaas verpleeghuis in Lutjebroek. In hoeverre revalidatie nog mogelijk is, gaan we zien maar haar hele linkerkant is verlamd en zelfs zonder gevoel. De revalidatie zal dus vooral van de rechterkant vandaan moeten komen. Slikken is nog steeds heel moeizaam, maar praten gaat al beter. Mam geniet van visite en zij herkent iedereen absoluut.
Ook van kaartjes kan ze enorm genieten en die worden vaak meermaals voorgelezen. Mocht jij haar ook een kaartje willen sturen, welkom op:
Joke Slatman – St. Nicolaas, kamer 1.19 – Azalealaan 18 -1614 SN Lutjebroek
Frank bezoekt haar dagelijks 1 of 2 keer en ook Judah (oma’s grote vriend – zoals zij hem zelf noemt) en ik komen vaak langs. Wij gaan kijken hoe wij samen met de familie alles goed kunnen regelen voor mam en daarna gaan we kijken wanneer we weer teruggaan naar huis.
Volgende keer zullen we vertellen hoe de zaken in Mozambique evengoed verder gaan.
Dank voor alle gebeden en meeleven!