Ik zit weer op mijn oude vertrouwde bank om even een berichtje te schrijven naar jullie. Hoe gaat dat nou ‘thuiskomen in Afrika’? Wel, dat ga ik je vertellen. Na ruim drie maanden weg van huis is er natuurlijk een boel gebeurd aan deze kant van de aardbol. Dus de eerste dagen is vooral verhalen horen en proberen weer aan te sluiten bij de realiteit van Lichinga. Ik (Frank) begin met een klussenlijst. Er moest een dingetje worden nagekeken van de nieuwe auto (ik had een lampje branden waar ik de herkomst niet goed van wist) en de oude auto had kuren en moest een nieuwe accu. Ook hadden we een lekke band opgelopen onderweg die geplakt moest worden. Vervolgens functioneerde de watervoorziening niet goed en hadden we niet genoeg water voor de buurt (was er wél, maar de elektrische schakelingen hadden een probleem). Dan moet ik het internet weer aangesloten krijgen want die zeggen we af als we drie maanden weg zijn. Vervolgens een zwik papieren regelen (Sandra haar afdeling) voor onze verblijfsvergunning en zo hebben we twee dagdelen in een kantoor gewacht, maar het is gelukt om ook dat onderdeel voor een jaar af te strepen: hoera! We mogen weer een jaar blijven! Ondertussen zitten we uitgebreid met onze guards, hebben we team meetings en leiderschapsmeetings om weer up-to-date te zijn en ook om te vertellen wat wij hebben meegemaakt in NL! Judah (en Sandra!) moeten hun school ritme weer oppakken in de ochtenden en het vraagt aandacht om dat goed op de rails te krijgen. Nu is dit vooral een activiteiten lijst maar dan zijn er ook nog een heleboel andere dingen die spelen.
Ik moet weer wennen aan enorm inefficiënte processen en dat alles zo lang duurt en moeilijk gaat. Mijn gestel moet weer wennen aan het verwerken van zoveel stof en de eerste dagen speelt mijn stofallergie op. Dan landen we ook weer in het ritme van slapen en waken. De eerste dagen is er een inwijdingsritueel vlakbij en dat betekent dat we twee nachten moeten slapen met de “Lutjebroeker-kermis” in de achtertuin om vervolgens weer te moeten wennen aan het “Allah-u -akhbar” van de moskee dat om 4.30 over de intercom wordt geslingerd. En dan nu… de leuke dingen! Heerlijk om in ons eigen huis te zijn waar alles zo zijn eigen plekje heeft. Geweldig om in je eigen huis welkom te worden geheten met een maaltijd en vrienden. Goed om te horen dat zoveel dingen gewoon door zijn gegaan terwijl wij er niet waren. Heerlijk om alle vrienden en collega’s weer te zien. Fijn om met koffers vol mooie, leuke en nuttige dingen aan te komen die voor een hoop blijde gezichten zorgen. Een vrolijke chaos als Judah eindelijk weer thuis is zodat ALLE vriendjes uit het dorp weer met zijn speelgoed buiten kunnen spelen. Lekker om op je eigen bank koffie te drinken en terug te zien op een geweldige tijd in NL. Wij zijn weer thuis……………!
