Wow! Wat een mega-bedrag is er opgehaald voor de bouw van de opleidingskliniek…!!! Leden van Rafael Almere mochten d.m.v. een filmpje een collecte doel aanprijzen die zou worden verdubbeld door de gemeente. Er werden 3 doelen aangereikt en tijdens de dienst van vandaag kreeg bovenstaand filmpje van Anneke Mijsen over onze opleidingskliniek de meeste stemmen. De collecte volgde aansluitend en bracht 1.870 euro op en dat werd dus nog eens verdubbeld door de gemeente – 3.740 euro!
Wij staan versteld… over hoe God deuren opent…. over ruimhartige gevers…. over hoe fijn het is om weer in Mozambique te zijn… over de rust die het ons geeft om hier ècht nog voorlopig te blijven (ipv aan afronden te denken)… over JOU die alweer 12 jaar achter ons staat…
Wat zijn wij dankbaar dat we in NL konden zijn! Judah is helemaal opgeknapt en onze tickets terug zijn geboekt: 2 december vliegen we weer naar Mozambique.
Wij hebben zin om er weer helemaal in te duiken en graag laten we jou zien welke projecten ons nú al bezig houden. Wil jij een project ondersteunen zodat wij weer volop aan de slag kunnen?
Vanmorgen moesten wij om 12:10 in het Maxima ziekenhuis in Utrecht zijn om eerst bloed te prikken, dan een gesprek met de kinderoncoloog te hebben (die ik in Mozambique aan de telefoon heb gehad) en vervolgens de MRI.
Wij belden zelf eerst nog naar het ziekenhuis, want het was niet duidelijk of Judah al dan niet nuchter moest zijn voor het onderzoek. Terwijl we bellen wordt ons verteld dat de MRI gecanceld is en dat de arts ons wèl wil zien en ons zal uitleggen wat er aan de hand is.
In het ziekenhuis aangekomen worden we heel netjes ontvangen en begint het erop te lijken dat de MRI gecanceld is omdat hij gewoonweg niet meer nodig is. Bloed prikken ging prima en na een snelle lunch zien we de arts. Hij vertelt ons meteen dat er goed nieuws is. Op de echo, die op zondag gemaakt was (toen we direct vanuit Schiphol in het Maxima ziekenhuis ontvangen werden), was het gezwel van 2,5 bij 1,3 cm die in Mozambique was opgemeten nergens meer te bekennen. Wel werden er flink opgezette lymfe klieren gezien en die hebben dan wellicht de galblaas dusdanig klem gezet waardoor Judah zo ontzettend ziek werd. De galblaas kon zich niet ledigen, wat weer voor een fikse ontsteking in de lever heeft gezorgd.
Wat was het dan precies? Welke infectie dan precies?
Daar zullen we wellicht nooit achter komen, maar wat ons betreft is er “gewoon” een wonder gebeurd: Judah wàs ziek en nu is hij weer héél snel aan het beter worden.
Over 2 weken hebben we nog een controle- echo, maar dat is vooral om het hele gebeuren goed af te sluiten. Wij verblijven op dit moment in Andijk en we hebben nog even géén idee wat we verder gaan doen. Eerst maar eens flink bijkomen EN God danken!
Dank ook voor al jullie gebeden – wij voelen ons enorm gedragen.
Het volgende lied was in ons hart gedurende deze heftige tijd:
Hosanna – forever, we worship You!
The angels bow down at the thought of You The darkness gives way to the light for You The price that You paid gives us life brand new Hosanna forever we worship You
For You are the joy that my soul longs for The Lamb that was slain for my sins And the One I adore King of kings, Ruler of everything Hosanna forever we worship You
We can’t live without You We can’t breathe without You We can’t sing without You
No greater love in this world but You No one can compare to the things You do Wherever You go I will follow You Hosanna forever we worship You
Someday every tongue shall confess Your name This house made of clay soon shall pass away And whatever the test You will bring us through
Goed nieuws: Judah, Frank & Sandra komen naar Nederland! Zaterdagochtend 29 augustus om 8.00u vertrekken zij met MAF vanuit Lichinga in Mozambique naar Dar es Salaam in Tanzania (en Sandra is jarig!). Aansluitend vliegen zij vanuit Dar es Salaam met een rechtstreekse vlucht naar Schiphol, waar zij zondagmorgen 30 augustus rond 8.30u hopen te landen D.V.!
Vanaf Schiphol zullen de Obdams direct naar het ziekenhuis in Utrecht gaan, waar de medisch specialisten hen opwachten voor Judah’s behandeling.
Spannende dagen zijn dit dus geweest en gaan er ook nog komen. Meer informatie zullen wij delen als er meer bekend is. Voor nu willen wij vragen om Judah, Frank & Sandra in gedachten te houden en voor hen te bidden!
Hij zal je BESCHERMEN met zijn vleugels, onder zijn wieken vind je een TOEVLUCHT, zijn TROUW is een veilig schild.
Psalm 91:4 – NBG
Vorige week woensdag!
Dit bericht staat in het teken van Judah. Tien dagen geleden vierde hij zijn 10e verjaardag!! Een heel weekend heeft hij met zijn vriendjes feest gevierd. Wat een dankpunt!
Afgelopen weekend werd Judah ziek. En wel zo ziek dat hij naar het ziekenhuis is geweest, vanwege koorts, buikpijn, vermoeidheid en geel zien. Dinsdag is er bloed geprikt en woensdag ging het qua energie beter. Vandaag is er een echo gemaakt van Judah zijn buik. Er blijkt een gezwel bij de galwegen te zitten, waardoor er van buiten af een obstructie ontstaat. Het gal, wat via de galwegen uit de lever in de galblaas normaal opgeslagen wordt (en na een maaltijd in de dunne darm terecht komt), blijft nu in de lever ophopen. Dit leidt tot de gele kleur van de huid.
Een zieke Judah
ACTIE
Judah moet geopereerd worden. Er zal nog aanvullende diagnostiek nodig zijn om een goed behandelplan op te stellen. Daar kunnen gespecialiseerde artsen uit het Prinses Maxima Centrum (kinderoncologie) in Utrecht de beste zorg voor bieden. Dus Frank, Sandra en Judah moeten zo snel als mogelijk naar Nederland komen!
BID MEE!
Voor genezing van het gezwel en Judah’s galwegen!
Voor een (voor)spoedige repatriëring naar Nederland;
Voor een passend behandelplan voor Judah;
Voor Zijn rust, aanwezigheid en troost in deze hectische situatie;
Voor kracht voor Frank & Sandra;
En bovenal voor bescherming nu en de komende tijd!
Vandaag is het woensdag. Normaal een dag waarop we onze team-meeting hebben, maar in plaats van meetings hebben we nu Corona (in het land hè, wijzelf zijn kerngezond!). Maar wat doe je met een home-school jongetje van 9 als je allebei in de meeting zit? Dan namen we Judah plus zijn schoolboeken mee en dan moest hij zichzelf maar een beetje scholen in de ruimte er naast. Dat ging soms goed, maar leuk vond hij het zeker niet. Toen ontwikkelde zich een nieuw ritme:
En toen… drong het ineens tot mij door dat Judah al 7 maanden geen enkele hele week vrij heeft gehad van zijn ‘home school adventure’. Want ja, als je ze zelf niet plant, komen ze ook niet spontaan. Dus hebben we bedacht dat we er even tussen uit wilden. Dat was natuurlijk ook het plan: we zouden 7 weken naar Zuid Afrika om een leiderschaps cursus te helpen staffen. Vervolgens hadden we een super gave en al jaren over gedroomde Europa tour gepland en nu, mid juli zouden we daar al van terug zijn en van ons verlof (en van jullie!) in Nederland genieten.
Maar ja, we kunnen het land niet uit en omdat alles anders gaat, zijn we ‘gewoon’ maar doorgegaan met wat we deden en tja, daar waren we wel een beetje moe van. Dus hebben we vrienden in Massangulo gebeld en daar zijn we nu 2 nachtjes. Onze YWAM collega’s: Pedro (Mozambikaans) en Aldenice (Braziliaans) met hun dochtertje Hermínia (9 jaar) wonen ook in Massangulo, dus die hebben we ook kunnen bezoeken. Zij leven midden in het dorp met 3 andere Mozambikaanse stellen, waarvan er 2 bij ons de mini DTS hebben gedaan. Dat was dus een super leuk weerzien. We hadden wat zeep / tandpasta en tandenborstels voor ze meegenomen als cadeautje en ze waren helemaal verbaasd en super dankbaar dat wij aan ze dachten. Hoe simpel kan bemoedigen zijn?! Samen (met totaal 10 kids) leven zij, bakken ze brood, hebben ze een tuin en… evangeliseren zij! Dagelijks komen er mensen bij hen aan de deur die meer willen weten over God en samen bestuderen ze de bijbel. Er is zoveel honger naar Gods woord in onze provincie! Trots op hen!
Foto by Ellis Peeters
Ondertussen zijn we alweer thuis in Lichinga. We hebben ook nog onze collega’s in Mandimba en in Itepela bezocht en bemoedigd. Gaaf dat dit wèl kan in Corona – tijdperk! Kijken naar mogelijkheden ipv vastzitten in onmogelijkheden….. de kunst om te zien wat we juist wèl kunnen doen! (jaja, ik preek tegen mezelf!)
Gister hebben we even een ‘rondje Lichinga’ gedaan. Sinds corona mogen we niet meer als groep bij elkaar komen, maar we willen natuurlijk wel blijven connecten. Dus even langs ‘mãe Carolina’, de vrouw van onze overleden collega, tio Jone. Tjonge, wat heb ik een respect voor haar: ze verwelkomde ons met een grote glimlach terwijl ze zóveel lijden in haar leven heeft meegemaakt… Haar oudste zoon studeert op de universiteit. Hij moet nu alles online doen, maar dat is natuurlijk wel heel erg moeilijk als je niet eens een laptop hebt. Frank heeft een oud exemplaar weer opgelapt en zo kan hij hopelijk weer goed verder.
Vervolgens gingen we naar onze collega’s Santos en Natália. Hun dochtertje werd 8 jaar en we vonden het een leuk idee om dat met z’n allen te vieren. Er wordt bijna nooit een kinderverjaardag gevierd (velen weten niet eens uit hun hoofd wanneer hun kinderen jarig zijn!). Frank had een taart gemaakt en we hadden een tas vol leuke cadeautjes voor Júlia zelf en voor de hele familie. We hebben gezongen en de ouders gingen voor Júlia bidden en zo hebben we het LEVEN gevierd!
