Er is altijd genoeg te vertellen. We hopen te laten zien dat, hoewel er ook genoeg uitdagingen zijn, God altijd een plan heeft en met ons allemaal samen wil werken om zijn Koninkrijk uit te breiden. Biddend in Nederland, actief in Mozambique, iedereen zijn of haar taak in Zijn Koninkrijk. 

Allereerst de voetbalmannen. Judah is samen met zijn vrienden Benny en Leandro bijna dagelijks op het voetbalveld te vinden. Natuurlijk om lekker te voetballen, maar vooral ook om de jongens uit de wijk mee te nemen in gebed, hoe speel je als christen op het veld en de Bijbel in te duiken. Er zijn veel jonge gasten die daardoor over een liefdevolle God horen, die hen wil leren kennen en hen wil ontmoeten. Zo’n andere god dan dat zij gewend zijn. Prachtig toch, dat Judah met zijn vrienden deze zaadjes aan het zaaien is en soms ook al de vrucht kan zien?

Een ander verhaal van 2/3 weken geleden. Tegenwoordig krijgen we steeds meer teams op bezoek. Sandra had recent al een Chileens team op bezoek dat vooral medisch actief was. Nu is er net een ander team uit Chile voor 3 maanden in Mozambique. Hun missie is het verkondigen van Gods evangelie. Zij hebben net het theoretische gedeelte van hun missie achter de rug en zijn nu in Mozambique voor het pratijkgedeelte. En we hebben ook een team vanuit Hawaii op bezoek gehad, een DTS-outreach. Al deze teams zijn verbonden met Jeugd met een Opdracht, echt een internationale zendingsbeweging dus! 

Het outreach-team uit Hawaii ging bij ons achter de wijk in om met mensen te connecten en verhalen te vertellen die uit de Bijbel komen. De meeste van onze ‘buren’ kennen ons via de kliniek of via de speeltuin waar hun kinderen spelen. Onze collega Arcanjo was mee om te vertalen naar de lokale taal. Eliza, had een praatje met een vrouw uit onze community en zij vertelde het evangelie en deze vrouw was ontzettend geïnteresseerd. Zij wilde die vrede en liefde ook! Arcanjo leidde haar in een gebed en deze vrouw maakte de keuze om ook bij Jezus te willen horen. Prachtig! 

Tegelijkertijd, een enorme uitdaging. Gelukkig gaan onze collega’s wekelijks de wijk in en kunnen zij deze vrouw regelmatig bezoeken. Als je mee wil bidden voor deze vrouw, heel graag! 

In de kliniek wordt ook flink werk verzet. Het verven is bijna klaar. Daniël is binnen bezig om de keukens te installeren en dan kunnen we aan de slag met de kasten en bureaus in elkaar te zetten. Met een paar weken zouden zomaar de eerste kamers in gebruik genomen kunnen worden! Mooi om te zien hoe ons onderhoudsteam aan het werk is en eigenlijk het meeste werk nu door dit team gedaan wordt! Het is ook wel nodig dat de kliniek uit het bestaande huis gaat want er komt weer een discipelschapscursus aan. 

Eerst eindigt in oktober de Foundation of Education, de school die zich richt om mensen op te leiden tot een goede docenten die God kennen en Hem bekend maken. Wij hebben in deze school 7 studenten en hoewel niemand van ons dagelijks betrokken is, zijn we heel blij met Juan (Mexicaanse collega) die deze school leidt. Lesgeven, aanbidding leiden, mentor zijn en helpen met boodschappen doen zijn wel activiteiten waar we bij helpen en dan is het mooi om te zien hoeveel je kunt bereiken als je toekomstige docenten op kunt leiden om hun werkveld als bediening te zien! De toekomstige generatie in Mozambique gaat Jezus ontmoeten! 

Als deze school geëindigd is, start al heel snel de Discipelschapscursus. Vier weken lang ontvangen we (jonge) christenen die God beter gaan leren kennen zodat zij anderen kunnen vertellen over wie Hij is. Wat je niet hebt, kun je ook niet geven en de focus ligt dus ook op de persoonlijke relatie met God en hoe je die kunt onderhouden. Naast de input gaan we ook een week op outreach, om dat wat we geleerd hebben in de praktijk te brengen. Arcanjo en Mael leiden deze cursus, wij helpen op de achtergrond mee zodat onze lokale collega’s leren zelf deze cursussen te organiseren. 

Mooi hè, om te zien hoe God zijn verhaal in Mozambique bekend maakt? We hebben ook nog een nieuwe ministry op onze basis: alfabetisering voor kinderen! Dit helplt zoveel kinderen uit onze wijk om te leren lezen! Iets wat ze op hun eigen school helaas te weinig leren… kun je het je voorstellen…

Een uitdaging is het ook om alle papieren in orde te hebben. Eenvoudige klusjes kosten soms heel veel tijd en energie. Zaken waar Frank en Sandra, achter de schermen, veel energie en tijd in steken. Gebed is altijd welkom. Ook voor ons, familie Wierstra die eind dit jaar Mozambique achter zich laat. Onze kinderen doen het goed, na hun schoolwerk thuis zijn ze vaak op het centrum te vinden waar ze met hun vrienden een goede tijd hebben. 

Dank jullie wel voor jullie medeleven!

Hartelijke groet uit Mozambique! 

Familie Obdam en familie Wierstra

A medical team from Chile: 2 doctors and 2 nurses joined us to help improve healthcare in our province. They held mobile clinics in: Lichinga, Mitava, Mandimba, Massangulo and Itepela. Thank you, beautiful team. You were a LIGHT for the people and an ENCOURAGEMENT to us!

Een super leuk verslag, rechtstreeks van onze partners in Pemba (de hoofdstad van de provincie waar zo vele vluchtelingen zijn):

Beste vrienden en partners, het is met grote vreugde dat wij u  vertellen over de dingen die God doet in het leven van de kinderen; het gaat super goed met ze! Elke zaterdag maken wij pap voor de kinderen en komen zij het bij ons eten. Andere dagen maken de ouders het thuis voor de kinderen klaar. De kinderen vinden het heel leuk om bij ons te zijn en de verrijkte pap te eten. Toen wij voor een korte tijd stopten vanwege vakantie, kwamen de kinderen elke dag langs om te vragen wanneer we weer verder gingen. Wij geloven dat zaadjes al geplant worden in de levens van deze kleintjes en daarom vertellen we ook elke keer een bijbel verhaal en doen leuke spelletjes met ze. Ook de moeders van de kinderen komen naar ons toe om te vertellen over de veranderingen die zij in het leven van hun kinderen zein. Daarom zijn zij nu ook zeer geïnteresseerd om ons team op een of andere manier te helpen. Sommige vrouwen komen vroeg, om schoon te maken. Anderen komen helpen bij de voorbereiding, weer anderen komen helpen met bedienen, of malen het meel waarmee we de pap maken (bonen, pinda’s en mais). Wij zien vreugde terug komen in de gezinnen en het is ons hart dat ze Jezus leren kennen, want Hij is degene die echt voor het leven van de kinderen zorgt, voor een deel door deze pap heen.

Maria bouwt een band op met deze moeders. Zij zijn graag dicht bij haar en zeggen dat ze woorden tekort komen om hun dankbaarheid uit te drukken, dus het enige wat zij willen is ons helpen terwijl wij hun kinderen helpen.

Balbina Castelo

Wij zijn weer in Mozambique geland! En Mozambique is niet bepaald de plek die je even rustig op adem laat komen zodat je er zachtjes aan weer in kan komen. Het is volle bak vanaf het moment dat wij landden. Zo heeft Sandra meteen de nacht nadat we thuis waren een bevalling begeleid; zij was de hele nacht en volgende ochtend bezig. Vervolgens hadden we net een beetje onze koffers weggewerkt en zaten we middenin het afscheid van goede vrienden met wie we 15 jaar lang lief en leed hebben gedeeld op het zendingsveld. Zij gaan weer terug naar hun thuisland Australië en geen idee of en wanneer we ze ooit terug gaan zien. Aan het eind van de ochtend waren we allemaal weer met betraande gezichtjes thuis van het vliegveld waar we hen uitgezwaaid hadden. Zo: tijd voor rust!

Maar die avond gaat de telefoon: het is Armindo. Degenen die ons al langer volgen kennen hem misschien wel als de vader van Sara die bij ons op de veranda is geboren op een vrijdagavond alweer heel wat jaren geleden (2016). Na Sara mocht Sandra de tweede baby een naam geven en kleine Rosa is ondertussen 4 jaar oud en ze heeft een lief klein zusje Merina. Armindo belt en in ongelofelijk moeilijk begrijpelijk en gebroken Portugees legt hij uit dat zijn dochter Rosa zich verbrand heeft. Het is avond en dus donker, hij woont 40 km verderop dus niet echt naast de deur en ik kan niet peilen hoe ernstig dit is. Ik verbind hem door met Alegria: een gezondheidsvrijwilligster die we goed kennen, die stammentaal spreekt, en die gespecialiseerd is in brandwonden. Ik begrijp dat het goed is om met het meisje naar het ziekenhuis te komen de volgende dag.

Dan is het maandagmiddag en we zitten  aan de lunch als de telefoon weer gaat. Een verslagen Armindo aan de telefoon die me vertelt dat zijn dochtertje vanochtend is overleden… of we alsjeblieft willen komen.

Wij komen gelijk in actie en besluiten met het leiderschapsteam om direct twee auto’s vol te laden met mensen om ze te gaan ondersteunen. Armindo en zijn vrouw Laurinda zijn de enige christenen in een moslimdorp. Helaas gebruiken veel moslimfamilies juist dit soort enorm pijnlijke momenten om druk uit te oefenen om terug te keren naar de Islam. Ik race nog even naar de stad om de doek te kopen waarin ze begraven zal worden. Ook haal ik nog snel wat basis voedsel: 20 kg rijst, 20 kg bonen, 5 liter olie, een zak bananen en mango’s uit eigen tuin en 2 kg suiker, want dat gaan we zeker nodig hebben.

Bij aankomst treffen we de verslagen ouders aan. De families doen enorm moeilijk over elk onderdeel van de begrafenis maar het lukt om communicatie op gang te krijgen en er komt een plan. Het is nu al te laat om te beginnen met het graven van het graf, dus we komen de volgende ochtend terug voor de begrafenis. Twee oudere dames en Ámido onze guard (die Armindo jaren geleden tot de Heer heeft mogen leiden) blijven slapen (op de koude grond!) om bij dit gezin te zijn ter vertroosting en ondersteuning. Weer thuis zijn wij leeg van alle inzet en emoties. De volgende ochtend vroeg weer op pad met een volle auto. Ook nu bestaat de dag uit veel wachten: er zijn regeltjes voor alles rondom een begrafenis, alles ligt erg gevoelig en het gaat per definitie allemaal erg traag. Sandra is druk bezig met een aantal anderen om het lichaam haar laatste rituele wassing te geven en te wikkelen in doeken zodat het op de kleine draagbaar kan worden gelegd. Ik vang ondertussen kleine problemen af samen met lokale collega Pedro en betaal de grafdelvers (3 euro de man).

Als alles is geregeld begint het zingen met stukken getuigenis en bijbelverzen er tussendoor. Het dorp heeft nog nooit iets christelijks meegemaakt en al helemaal geen begrafenis. Als het lichaam op de draagbaar wordt geplaatst staat iedereen op en loopt het hele dorp richting begraafplaats op een plek 10 minuten verderop in de bush. Pedro krijgt aan het graf nogmaals de gelegenheid om het Woord te brengen en zo hoort driekwart van het dorp voor het eerst de boodschap van de Zoon van God die voor ons is gestorven en ons is voorgegaan om een plaats in de hemel te bereiden.  Dan lopen we weer terug en eten we samen (maar niet de moslim mannen want die zijn nog aan het vasten voor de Ramadan). Daarna naar huis. Een enorm verdrietige dag waarbij je je machteloos voelt in het zoveelste verhaal van een kindje dat sterft door gebrek aan goede zorg. Kleine Rosa heeft in een onbewaakt moment de hele hete pan kokend water over zichzelf gekieperd en is door de brandwonden aan uitdroging en uitputting overleden. Armindo heeft ’s avonds en ’s ochtends vroeg geprobeerd om vervoer te krijgen in het dorp maar dat was niet meer gelukt.  Doordat we als team zijn gekomen hebben we het echtpaar kunnen vertroosten en helpen en ze zijn daarvoor enorm dankbaar. Het bizarre en mooie aan een begrafenis als deze, is dat het de meest effectieve manier van evangelisatie is in de Yao cultuur: velen zullen door deze dag tot geloof komen. En zo klinkt er toch weer hoop en dankbaarheid door na een tragisch ongeval.

Lieve allemaal,

Afgelopen donderdag zijn wij aangekomen in Nederland en wij zijn meteen doorgegaan om Frank zijn moeder op te zoeken. Zij sliep rustig en wij mochten voor haar zingen en bidden. In de nacht daarop belde de verpleging dat haar einde naderde. Frank is samen met zijn broer en zusje naar het verpleeghuis gegaan en zij zijn bij haar gebleven terwijl mam de eeuwigheid in ging.

Wij zijn dankbaar over hoe het gegaan is. Mam heeft echt op ons gewacht en is daarna vredig overleden.

Frank, Sandra en Judah Obdam

Om de trainingskliniek helemaal – ingericht en al – af te maken, hebben we nog 6.500 euro nodig. Als deze kliniek af is kunnen wij nóg meer Mozambikanen opleiden om ondervoede kinderen op te sporen en te begeleiden, totdat we gezonde kinderen zien die met respect geholpen worden. Wij willen het hoge sterftecijfer onder kinderen enorm zien afnemen. Ook willen wij gezonde zwangeren zien die gezonde kinderen op de wereld zetten! Help jij mee?

Update juni ’23: wij gaan starten met het verven van de kliniek. Dank aan vele gulle gevers is er voor de complete afwerking nog maar 2.000 euro nodig.

Hallo lieve mensen!

Wij stappen a.s. maandag, 20 februari om 03:30 in de auto om naar Schiphol te rijden omdat we om 07:15 vliegen. Lekkere tijden voor een avondmens als ik! Wij vliegen voor het eerst in ons leven via Doha (Qatar) naar Zuid Afrika en dan door naar Nampula, Mozambique. We hebben 2x een overstap tijd van 6 uur, dus dat wordt een flinke trip. Bij onze vrienden, op de Youth with a Mission basis in Nampula bereiden ze zich voor op een DTS (Discipelschap Training School) en Leoni geeft les aan de stafleden. Wij zullen wat boodschappen doen in Nampula en de dag erna rijden we samen met Leoni weer terug naar Lichinga. Het is volop regenseizoen en er zijn een aantal plaatsen waar de doorgaande weg nog niet verhard is. Normaal doe je 9 uur over de autorit als je in 1x doorrijd; we gaan zien hoe dat nu zal zijn.

Wij kijken er naar uit om weer naar huis te gaan. Vooral ook Judah heeft zin om weer lekker met zijn vrienden te voetballen. We gaan dan ook weer een aantal voetballen meenemen voor de 5 voetbalteams die we graag willen aanmoedigen. Snel meer daarover!

Het is dit keer natuurlijk moeilijker om afscheid te nemen van mijn schoonmoeder, maar ze is in hele goede handen in het St. Niek en ook staat zij nog steeds helemaal achter ons werk. Zij zegt zelf dat een deel van haar hart ook in Afrika is. Bijzonder dat zij ons opnieuw haar zegen geeft om te gaan. En zo gaan we, in vertrouwen en in verwachting op wat God door ons en door ons team heen weer zal gaan doen. Liefs van ons drietjes!