Terug naar Mozambique

Malimusi

Eind 2008 zijn wij verhuisd naar Mozambique. Voordat we zelf de tijd hadden om op zoek te gaan naar een stuk land waar we in de toekomst ons eigen huis zouden kunnen bouwen, kwamen op de 4e dag nadat we aangekomen waren al collega’s naar ons toe. Victor en Lori namen ons mee naar Malimusi, om naar een stuk land te kijken. Zij wisten dat wij iets zochten dicht bij het trainingscentrum van Jeugd met een Opdracht en dachten dat dit misschien iets voor ons was. Zij hielpen ons om in contact te komen met de oma van dit kleine wijkje met zo’n 20 hutjes. Oma, oftewel ‘anganga’, die tevens familie oudste is op deze plek, was blij met onze komst en wij waren welkom om bij hen te komen wonen! Eind 2008 zijn we begonnen met het graven van een put onder grote belangstelling van de dorpelingen en dan vooral de altijd aanwezige groep kinderen!

 

In 2009 begonnen we met het graven van de fundering van ons huis en dit was zo’n beetje het begin van onze relatie met deze dorpelingen. We stopten zeer regelmatig even bij ‘oma’ om te vertellen (met vertaling) hoe het ging en (heel belangrijk!) waar we naar toe gingen: naar huis, aan het werk, naar de stad. Hallo zeggen en afscheid nemen neemt een belangrijke plaats in in het leven van een Mozambikaan. Na ons verlof in 2009 zijn we verder gaan bouwen aan ons huis en werden een paar van de jongens van het dorp onze werkers. Twee vrouwen van de werkers, Sónia en Rosa werden de dames die elke dag voor de werkploeg gingen koken. In april 2010 zijn we verhuisd naar het huis waar we zoveel werkuren in hebben gestoken! Wij mogen dan hard gewerkt hebben, velen van jullie hebben ruimhartig geld gegeven en daar zijn wij heel dankbaar voor.

 

Malimusi is in feite één grote familie die onder leiding staat van oma. Haar dochters, hun kinderen en kleinkinderen vormen samen het wijkje. Wij hebben ze leren kenen en hebben regelmatig contact met een aantal van hen. De taal blijft lastig omdat velen geen Portugees spreken maar alleen de stammentaal Ciyawo. Meestal vinden we al snel iemand die kan vertalen. Na de oogst komen ze ons vaak wat brengen van hun veld en omgekeerd doen wij het zelfde met wat er in onze groentetuin groeit. Af en toe gaan we even het dorpje in aan het einde van de middag als iedereen gezellig bij elkaar zit. Een van de outreach teams van de DTS 2011 kwam dit dorpje ook regelmatig bezoeken en we zien dat ze heel open staan voor het goede nieuws van Jezus. Ons gebed is dat dit dorp een dorp mag waar Jezus woont: in hun harten en in hun huizen.

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.franksandra.nl/mozambique/malimusi/