Sandra Obdam

Wat een schrik was het dat de moeder van Frank zowel in november als ook in december een hersenbloeding had gekregen! Wij besloten in nauw overleg met de broer en het zusje van Frank en met ons thuisfront, om snel naar Nederland te komen, terwijl we nog maar net 7 weken terug in Mozambique waren. En zo stonden wij op maandagavond 19 december, na een reis van bijna 3 lange dagen, naast haar ziekenhuisbed. Diezelfde week kreeg ze er ook nog eens een longontsteking overheen en we dachten dat we haar gingen verliezen. Maar nee; haar wil om te leven is heel groot en het is ook heel mooi om te zien dat God ons lichaam zo gemaakt heeft dat het wil herstellen.

Mam is begin januari verhuisd naar de revalidatie afdeling van het St. Nicolaas verpleeghuis in Lutjebroek. In hoeverre revalidatie nog mogelijk is, gaan we zien maar haar hele linkerkant is verlamd en zelfs zonder gevoel. De revalidatie zal dus vooral van de rechterkant vandaan moeten komen. Slikken is nog steeds heel moeizaam, maar praten gaat al beter. Mam geniet van visite en zij herkent iedereen absoluut.

Ook van kaartjes kan ze enorm genieten en die worden vaak meermaals voorgelezen. Mocht jij haar ook een kaartje willen sturen, welkom op:

Frank bezoekt haar dagelijks 1 of 2 keer en ook Judah (oma’s grote vriend – zoals zij hem zelf noemt) en ik komen vaak langs. Wij gaan kijken hoe wij samen met de familie alles goed kunnen regelen voor mam en daarna gaan we kijken wanneer we weer teruggaan naar huis.

Volgende keer zullen we vertellen hoe de zaken in Mozambique evengoed verder gaan.

Dank voor alle gebeden en meeleven!

De Gereformeerde Kerk in Andijk fietst morgen – 25 september voor Mozambique Judah fietst ook mee.

Wie wil hem sponsoren?

Terwijl wij van ons verlof in NL genieten, gaat het werk in Mozambique goed door. Wij hebben bijna dagelijks contact met verschillenden uit ons team en het is bijzonder om te horen dat het allemaal lekker gaat. God blijft wonderen doen in de kliniek; hongeren worden gevoed; kinderen gaan naar school; weduwen krijgen weer waardigheid; er wordt omgezien naar ouderen…! Hier een filmpje van Eugénia – mijn rechterhand in de kliniek over hoe het met haar en de kliniek gaat, gemaakt vóórdat wij op verlof gingen.

Onze NLse collega Leoni leidt samen met onze Mozambikaanse collega Arcanjo de Discipelschaps Training School (DTS) en wij zijn enorm trots dat deze school, na 5 jaar op een lager pitje gestaan te hebben, weer gestart is. Zij hebben er al een maand onderwijs op zitten en trekken er dit weekend in 3 verschillende teams op uit om in onze provincie met woord en daad te vertellen wat zij geleerd hebben: dat God van de mensen houdt!

Wij zijn sinds eind mei ‘op’ Andijk – in het dorp waar mijn familie woont en we genieten van het heerlijke weer en de lange avonden! Ook genieten we van het gemak waarmee van alles te koop is, van lekker eten wat je maar wilt (héérlijk dat zo ongeveer elke denkbare groente en fruit in de winkel ligt!); Judah heeft een abonnement op het plaatselijke zwembad en wij lopen regelmatig een gezellig rondje op het dorp of fietsen wat rond.

Als je ons wilt ontmoeten ben je welkom op Hoekweg 36, Andijk en kan dat ook op de volgende zondagen als Frank preekt, zie in de kolom hiernaast.

Met mij, Sandra gaat het heel goed! Vóórdat we naar NL kwamen waren we in Zuid Afrika en daar zagen we op de röntgenfoto dat mijn bot goed hersteld was van de val. Ik heb na mijn 7 weken op de bank zitten, 6 weken met krukken gelopen en daarna liep ik zonder krukken (nog een beetje waggelend) in NL het vliegtuig uit. Ik voel nog steeds wekelijkse vooruitgang en ben heel dankbaar dat alles zonder operatie zo goed hersteld is.

Vandaag zijn er 2 super gave kerstfeesten voor kinderen gevierd!

De eerste in ons geliefde Mitava, waar we ook het werk onder de ouderen hebben. Hierbij waren ca. 70 kids aanwezig. Er was een presentje voor iedereen, heerlijk eten (kip! = altijd favoriet) en het kerstverhaal werd uitgebeeld dmv een toneelstuk.

Tegelijkertijd hielden onze YWAM collega’s in Pemba ook een super leuk feestje voor 67 kids. Pemba is de hoofdstad van de provincie Cabo Delgado, waar het ondertussen een klein beetje minder onrustig wordt, maar waar het nog steeds overvol is met vluchtelingen. Hierbij waren Daniel en Leoni aanwezig!

Sinds kort geeft het team in Pemba 2x per week pap (jawel: ‘onze verrijkte pap’- van onze kliniek Rafael! – goed gekopieerd vanuit Lichinga!) aan zo’n 80 vluchtelingen – kinderen. Dit is zó ontzettend nodig! De moeders zijn enorm dankbaar en vragen of ze het niet elke dag kunnen doen, haha! Wij, als ‘clínica Rafael’ gaan met hen samenwerken. Dus zal er regelmatig een donatie vanuit Rafael naar Pemba gaan, zodat dit project nog lang doorgang kan vinden!

Dit wordt mede mogelijk gemaakt…. door jou! Met o.a. jouw gulle giften kunnen wij dit werk blijven doen. Dank voor jouw ondersteuning in financiën en gebed!

Frank was vandaag in de uitzending bij Groot Nieuws Radio – kort maar krachtig – luister mee!