En de outreach is begonnen!

Wij schrijven deze blog vanuit Ntaja, Malawi. Samen met 5 studenten, een ander Mozambikaans staflid en 4 kinderen van studenten zijn we op de Jeugd met een Opdracht basis in Ntaja. De basis bestaat uit 2 simpele huizen met daartussen een samenkomst zaal. De vloer is platgestampte aarde, alleen in onze slaapkamer is daar een dun laagje cement overheen gelegd, wat dan ook aan alle kanten aan het afbreken is. Er staat een put in het midden; die geeft nog maar een paar emmers water per dag; de rest van het water dat we nodig hebben kopen we voor een paar Kwacha. En dan is er nog 1 latrine (een ‘longdrop’- laat je verbeelding maar spreken) en 2 ‘badkamers’: een paar stenen bij elkaar met een rieten afscheiding daar omheen. Oh ja, en natuurlijk de keuken: een paar pannen op een vuurtje. ‘s Morgens eten we vaak brood met thee, ‘s middags rijst met soja of bonen en ‘s avonds meestal nsima: Afrika’s favoriete maispap waar je wat vlees of wat tomatensaus bij eet. Groenten zijn hier schaars, gelukkig is fruit wel heel goedkoop.

Dinsdag zijn we hier aangekomen en woensdag meteen te voet een dorp in om de mensen die geïnteresseerd zijn over God te vertellen en de bijbel uit te leggen. Donderdag hetzelfde verhaal, maar dan op de fiets, naar een ander dorp en vrijdag weer naar een ander dorp. Frank en de studenten hebben hier in de buurt een vrouw geholpen een dak op haar huis te zetten nadat haar man haar in de steek had gelaten. Zij had nog nooit zoiets meegemaakt: vreemde mensen die haar zomaar helpen zonder daar iets voor te vragen?! Dat is misschien nog wel het grootste getuigenis wat we kunnen geven: helpen, doen wat je hand vindt om te doen. De vrouw maakte als dank een grote pan met nsima klaar!

Gister was mijn (Sandra’s) verjaardag. We hebben cakejes gekocht op de markt en die versierd met eetbare inkt; leuk! De cakejes waren zelfs iets minder droog dan dat ze normaal gesproken in Mozambique zijn, dus zelfs nog redelijk te eten ook, haha! De hele club heeft voor mij gezongen en we vonden nog ergens een kaars die ik uit kon blazen. Verder besteed ik veel tijd met Judah en de andere kids (2 zoons van de studenten): elke dag hebben we ‘school’ en daar geniet ik misschien nog wel meer van dan de kids zelf; zó leuk! We studeren samen wat God heeft geschapen in het begin: iedere dag apart en dan verven we wat we geleerd hebben en lezen we nog een boek (wat ik vertaal uit het Nederlands of het Engels). Het is een vrolijke en kleurrijke boel. De kinderen hebben ook hun eigen schriftje waar ze in kleuren en dat is iets wat ze wellicht nog nooit hebben gehad vóór de DTS. Ik onderwijs in het Portugees en pik ondertussen heel wat woordjes op in het chi-Yao, want dat is de eerste taal van de kinderen.

Ook probeer ik elke dag tijd apart te nemen met de 2 dames-studenten in ons team, om hen te leren lezen en schrijven. Tijdens de theorie fase was ik daar al mee begonnen, maar toen was er eigenlijk niet genoeg tijd. Nu is er meer tijd en die gebruiken we dan ook. Het is prachtig om te zien dat ze, als ze nog maar een paar letters kennen, al woordjes kunnen gaan lezen! De grootste uitdaging is dat ik ze leer lezen in het Portugees, terwijl hun Portugees eigenlijk niet heel goed is. Dat is uiteraard wel heel moeilijk voor ze. Maar….we komen er wel!

We plannen om hier nog 3 weken te blijven. Daarna even terug naar Lichinga om 2 dagen later weer op weg te gaan: de laatste 2 weken zullen we in Mecula, in het noorden van onze provincie Niassa te zijn.