Dinsdag 14 oktober. We staan om 5:30 op, zodat we om 6:00 te voet naar de markt van Chiaiula kunnen lopen. Daar haalt Victor ons om 6:15 op. Wij kunnen een dagje rustig in zijn huis studeren, want zij gaan een dagje naar het meer. Leuk, want dan kunnen we alvast ons `nieuwe huisje verkennen`! Victor haalt eerst nog zijn voorganger en vrouw (plus 2 van zijn kleinkinderen) op, want zij gaan mee naar het meer. Vervolgens gaan we samen naar het huis, waar Lori de laatste voorbereidingen treft voor het meer; is overigens ca. 2,5 uur rijden. Lori plus kids in de auto, wij zwaaien hen uit. Wij beloven dat wij avondeten gaan koken, dan kunnen zij lekker eten als ze `s avonds vermoeid terugkomen.
In het huis van Victor en Lori gaan we eerst maar eens de mail checken, want zij hebben breedbandinternet!! Helaas, de stroom valt uit, dus dat komt later wel. Frank heeft om 9:00 afgesproken met Dinis bij `religions affairs` om weer een poging te doen/ te zien of zij het document wat wij nodig hebben om onze DIRE aan te kunnen vragen al klaar hebben? Ik ga mee, dus we gaan weer een kilometertje lopen. Haleluja! Ze hebben het document bij religions affairs! Alleen Frank heeft geld betaald aan een van de medewerkers voor dat document, wat later helemaal niet betaald had hoeven worden. Dus we vragen dat geld terug. Dat is niet zo makkelijk… De dame aan wie Frank het geld heeft betaald moest dat vragen van een andere medewerker. Gelukkig zijn ze allebei aanwezig, maar ze draaien behoorlijk om de hete brei heen, ook al geven ze toe dat dat geld niet betaald had hoeven worden. Dinis, die ons helpt en voor ons spreekt blijft rustig uitleggen dat het niet eerlijk is en ook niet goed om zo te werk te gaan. De man verdwijnt weer naar zijn werkplek en gaat andere dingen doen, terwijl hij naar beneden blijft staren. Dinis stelt hem na een tijdje weer een vraag en het heen en weer gepraat begint opnieuw. Uiteindelijk pakt de dame het geld en legt het op het bureau van de man. Hij blijft doorwerken en als Dinis iets vraagt zegt hij dat Dinis moet wachten. Dan geeft hij het geld terug, maar het is maar de helft… Na weer heen en weer gepraat zegt hij dat we `s middags terug moeten komen en dat hij dan de rest van het geld zal geven….
Maar in ieder geval hebben we het document wat we nodig hebben (eindelijk- Frank was hier namelijk voor de 6e keer in 4 dagen). Dus wij lopen naar `migratie`. Daar gaat het er gelukkig wel professioneel aan toe. Ze hebben 3 pasfoto`s p.p. nodig. Die hebben we niet bij ons, maar niet al te ver lopen kunnen we ze laten maken voor een lage prijs. Prima, laten we dat meteen doen, dan is dat in ieder geval geregeld. Pasfoto`s maken: uiteraard met allebei de oren zichtbaar; dat weet ik nog heel goed, door de nieuwe strenge wet in NL; ik heb nl. net mijn paspoort vernieuwd. Teruggekomen blijkt het toch niet goed te zijn… hier in Mozambique mag er maar 1 oor zichtbaar zijn…. dus maar weer teruglopen naar de fotograaf… die dicht is tot 14:00…
Het is tijd om te eten, dus we gaan een nieuw `restaurant` uitproberen. Frank besteld `bifi`- maar dat blijkt naar een oude schoenzool te smaken. Wat we willen drinken? Doe maar cola- is er niet, dan maar fanta- is ook op; er is alleen nog sprite. Nou, doe dat dan dus maar. Na het eten gaan we naar de markt, want we hadden nog een wens voor vandaag op ons lijstje staan; een fiets kopen. Tweedehands hebben ze niet, dan maar een nieuwe, want we hebben ondertussen genoeg blaren op onze voeten. Er is keuze tussen 25 mannenfietsen, 4 verschillende soorten. Frank kiest de grootste. Hij zit nog in plastic en karton en wordt dus uitgepakt. Vervolgens moet hij aan alle kanten gerepareerd worden. De remmen lopen aan, het frame zit scheef, het slot moet er nog op gemonteerd worden, het licht aangesloten en alle schroeven moeten aangedraaid worden. Na een tijdje zijn we het een beetje zat, want we moeten weer terug naar de fotograaf en religions affairs en die sluiten vroeg. Dinis adviseerd ons om de fiets meteen naar de fietsenmaker te brengen (dat is hier heel normaal, direct nadat je een fiets gekocht hebt). Maar we nemen de fiets gewoon mee; we repareren het zelf thuis wel verder.
De fotograaf geeft ons (heel lief!) gratis nieuwe pasfoto`s en Frank brengt ze, op zijn nieuwe fiets, die nogal aanloopt, naar de migratie. Onze DIRE zal volgende week klaarliggen!!
Dinis en ik gaan terug naar religious affairs. De man die ons vroeg terug te komen is er niet; hij is na de lunch niet meer gezien. De dame staat ons te woord en durft ons nu wel recht in onze ogen aan te kijken. We staan wat te dralen, want wie zegt ons dat hij er morgen wel is? De chef komt langs en vraagt wat er aan de hand is. Dinis doet het hele verhaal en de dame kan het bevestigen. Waar de rest van het geld nu is? Zeg het maar, ik weet het niet meer. Ineens komt ook de man binnen. Hij had ons hier vast niet meer verwacht, zo tegen sluitingstijd. De chef staat nu tussen de dame en de man in. Eerst hoort hij nogmaals het verhaal van Dinis aan, dan wil hij de kant van de dame horen en vervolgens het verhaal van de man, die zich fysiek nog steeds in allerlei bochten zit te draaien. Hij besluit het later verder uit te zoeken, biedt zijn verontschuldigingen aan ons aan en vraagt ons morgen terug te komen.
Ach… waarom niet?! Voor ons is het in ieder geval belangrijk dat er recht wordt gedaan en eerlijkheid is.
We gaan naar de markt voor kip en groenten, want; oh ja… we zouden koken voor Victor en Lori. We zijn behoorlijk laat, maar het koken gaat prima samen. Totdat… de electriciteit uitvalt. Het duurt een tijdje voordat we kaarsen gevonden hebben. Maar daarna kunnen we gezellig, bij kaarslicht, samen verder koken. Victor en Lori komen veel later dan gepland terug en brengen eerst nog de voorganger naar huis. 20:30 gaan we eten! Victor heeft `nieuwe electriciteit gekocht`, dus we hebben ook weer licht. Ja, want, zoals je tegoed koopt voor je prepaid telefoon, zo koop je hier dus electriciteit! Een hoop geleerd vandaag, behoorlijk moe, maar wel voldaan!
Morgen gaan we (hopelijk) een fiets voor mij kopen en weer terug naar religion affairs. Gelukkig zit er een nacht tussen de ene en de andere dag. Welterusten!
