We zitten gezellig in het huisje bij Orlando en Lisa en kleine Nehemia. We proberen het even rustig aan te doen om te wennen aan de cultuur, het land, het klimaat, het stof maar we hebben daar wat moeite mee omdat we het zelf veel te leuk vinden om alles en iedereen te zien en omdat we een beetje een vervoersprobleem hebben waardoor we voor alles kilometers moeten lopen in de warme mozambicaanse zon. Zo hebben we net weer een uurtje in de benen om in de stad te komen en van hot naar her langs instanties voor stempels en formulieren en dan mogen we straks weer een kwiek uurtje teruglopen. Mag ik jullie herinneren aan het prachtige vers uit Psalm 1 welzalig de man die niet wandelt. Maar goed we zullen wel een oplossing vinden.
Wat op dit moment echt bijzonder is, is dat er nu al (binnen vier dagen) een zeer goede mogelijkheid bestaat dat we land krijgen (als in helemaal gratis, noppes, nada) letterlijk op steenworp afstand van de basis. We gaan proberen het te legaliseren wat natuurlijk nog een complete rits formulieren en stempels nodig heeft, maar als dat inderdaad gaat lukken dan zal ik het hele verhaal uitgebreid uit de doeken doen.
Veel liefs voor nu en ik zou willen afsluiten met een welgemeend “doe geen dingen die wij ook niet zouden doen!”.
