Hallo allemaal! We zijn nu weer in Nairobi op het vliegveld. Dit keer hebben we een overstap met 6 uur wachttijd. Dus alle tijd om even te melden dat het allemaal prima met ons gaat. We leven nog, we hebben al onze bagage nog, we hebben geen enge ziektes gehad en meer van dat soort gunstige dingen.
Dinsdag en woensdag zijn we met Fred en Geraldo naar Itepela gegaan. Dat is zo,n 110 km van Lichinga. Ze gaan daar een nieuw pionierswerk beginnen onder de Moslims (Yao’s). Dat begint met het bouwen van een huis, het leren van de taal en het opbouwen van relaties. Itepela is een langgerekt dorp en om zo goed mogelijk tussen de bevolking te mengen gaan ze op drie verschillende plekken in het dorp wonen. Het pioniersteam zal bestaan uit twee gezinnen en twee singles. Het is echt in de bush, en de auto van Fred is dan ook de enige in het dorp. We trokken zoals gewoonlijk veel bekijks en we hebben de dorpsoudsten en andere belangrijke mensen uiteraard een handje gegeven. Sandra heeft nog een ochtend meegekeken in de plaatselijke gezondheidspost. Een jonge arts schrijft iedereen medicijnen voor en een lokale verloskundige (parteira)is daar ook verantwoordelijk voor de inentingen en het wegen van de babies. Er was een verloskamer maar de meeste vrouwen bevallen thuis (helaas dus geen bevalling gezien).
We hebben donderdagmiddag een lift gekregen van de een stel zendelingen wat een heel eind de goede kant op moest. We hebben overnacht in Mangochi in hetzelfde guesthouse waar we al eerder geslapen hebben. We hebben werkelijk waar verrukkelijk gegeten in een restaurantje voor het geniale bedrag van 1200 Malawi Kwacha (8 euro). We zijn in slaap gevallen met dezelfde disco-herrie als een maand geleden. We hadden de hele vrijdag om naar Lilongwe te komen. Onderweg gebeurde er iets wat we eigenlijk al veel eerder hadden verwacht, de minibus begaf het (uiteraard in the middle of nowhere). De aandrijfas lag door de midden. Gelukkig was het een drukke route en via een telefoontje hadden we met een uur vervangend vervoer naar onze bestemming. Dat viel mij eerlijk gezegd alles mee. We kwamen rond 15.30 aan in Lilongwe. Na een rondje lopen met volle bepakking hebben we een guesthouse in het centrum gevonden waar een kamer kregen (ER WAS ZWLFS EEN WARME DOUCHE!!!!). We hebben een rondje gelopen, en na een enorm partijtje onderhandelen hebben we wat houten souvenirs gekocht. Het diner was deze keer in het meest luxueuze restaurant wat deze stad rijk is. We waren de enige klanten op tig tafeltjes maar dat heeft de pret niet gedrukt, het was erg lekker. Vanochtend ben ik er zoals gewoonlijk op tijd uit gegaan, heb wat boodschappen gedaan om vervolgens Sandra ontbijt op bed te brengen. Het bestond uit: houdbare melk, water, een soort oliebol, een soort zandgebakje (type: gemalen baksteen), een broodje en een sinaasappel. Daarna nog een rondje over de markt, dat is echt een evenement, en toen met de taxi naar het vliegveld. Het eerste deel van de vlucht hebben we dus nu gehad en om 22.10 gaan we onderweg naar Amsterdam (vluchtnummer KL 566H; aankomst om 5.35). We hebben erg veel zin om jullie allemaal weer te zien en alle verhalen te vertellen.
Oh ja, op het vliegveld van Lilongwe kwamen we een groep van vier nederlandse meiden tegen. Na de gebruikelijke begroetingen kwamen we er achter dat ze net als Sandra hun laatste stage als verloskundige hadden gedaan maar dan in Malawi. Zij worden komende week dus ook allemaal beedigd maar dan in Groningen. Nou dat was het voor nu; definitief de laatste update van Frank en Sandra in Mozambique. We willen jullie bij deze bedanken voor de gebeden en het meeleven. We hebben erg genoten van de reacties op onze weblog en we hebben ons erg verbonden met jullie gevoeld. Voor de verhalen mogen jullie allemaal op de koffie komen! Doooooooeeeeeeeeiiiiiiii!!!!!!!!Tot gauw.
