Vandaag is het zondag. We raken langzamerhand een beetje gewend. Om van de stad naar de boerderij te komen moeten we 35 minuten fietsen over zeer hobbelige weggetjes. We hebben dat ook al een aantal keer in het stikdonker moeten doen (zonder fietsverlichting; en straatverlichting is ook al ‘out of the question’) en dat is echt een uitdaging. Het is leuk om alle vrienden en kennissen weer te ontmoeten van twee jaar geleden. Vandaag heb ik gepreekt in een klein huiskerkje dat wordt geleid door Pedro en Elias die we allebei nog kennen van de vorige keer. Ze herinnerden zich het onderwijs van twee jaar geleden nog en vroegen of ik in hun groep wilde komen spreken. Het was echt gaaaaaaf om te doen. Het ritme van leven is hier totaal anders. Meestal ben ik zo rond 6 wakker, dan wordt het ongeveer licht. De kerk van vandaag begon om 8 uur ‘s morgens. Dat is wel even wat anders dan de 12.30 die we gewend zijn.
Sandra heeft gesproken met Geraldo en samen met Geraldo met het hoofd van het ziekenhuis. Die vond het allemaal best en prima maar nu moeten we ook nog toestemming van het provinciale hoofd van ministerie van gezondheidszaken hebben. Sandra heeft op maandagochtend een afspraak. Dan hebben we slechts drie dingen nodig; hij moet er inderdaad zijn (dat is niet altijd even gewoon hier), dan hebben we nog iemand nodig die vertaald voor Sandra, en dan moet deze vriendelijke vriend in een goei bui zijn en ja zeggen. Als dat allemaal lukt dan kan Sandra min of meer direct door naar het ziekenhuis om daar aan de slag te gaan. Sandra heeft ook al contact met een belgische verloskundige die hier voor artsen zonder grenzen werkt. Dat zijn uiteraard zeer waardevolle en interessante contacten. Verder hebben we ook een aantal zendelingen ontmoet bij wie we zijn uitgenodigd om te komen eten.
We genieten heel erg hier en vinden het zeer bijzonder dat we hier mogen zijn. Ook zouden we jullie heel graag mee laten kijken met alle dingen die we hier zien en leren. We hopen dat het een beetje lukt via de mail en via deze weblog.