Soms zit tegen en soms zit het mee

Zo en dan is het nu weer tijd voor een update! Wat wij allemaal meemaken hier is toch wel ´zeer interessant´. Na ons drama op Kenyatta airport zijn we via dus weer verder gevlogen naar Lilongwe. Daar hebben we nog een tijdje kunnen relaxen en wat gegeten. Dat eten bestellen blijft trouwens altijd spannend. Hier zijn een paar tips: bestel alleen steak of andersoortig rundvlees als je het niet erg vind om een uur op een stuk leer te sabbelen. Vis is meestal goedkoop en redelijk goed te doen. Als er staat chickenwings dan bedoelen ze een paar botjes waar naar zorgvuldig onderzoek nog best een paar draadjes vlees te vinden zijn. En als je een glas melk bestelt dan krijg je die warm geserveerd. Het is maar even dat je het weet.

We kwamen op tijd in Blantyre aan en onze bagage was er. Dat ging dus goed. Wat iets minder goed ging was het vervolg van de reis. In een van de buitenwijken van Blantyre, Limbe, is het druk en krap en schuurt onze auto langs een tegenligger (met een gangetje van 10 km per uur). Nu is Limbe de plaats waar je als buitenlander beter niet uit je auto kunt komen en al helemaal niet s´avonds. Dus met een spiegel die een tik heeft gehad rijden wij schouderophalend verder. Binnen enkele ogenblikken worden we achtervolgd met toeteren en lichsignalen. Een zwarte Honda wil dat we stoppen wat we na enig aarzelen van Erwin doen. (Als buitenlander ben je hier namelijk bij ongeluk per definitie de pineut en wordt je vaak in no time een heleboel geld afhandig gemaakt.) Er stappen drie mannen uit die naar onze auto toekomen en er ontwikkeld zich een niet zo vriendelijk gesprek door het open raam van Erwin. Het is dus inderdaad de man van de andere auto. Erwin zegt dat we naar de volgende politiestop zullen rijden en daar de boel afhandelen. De man is het er niet mee eens en komt ineens door het raampje en grijpt het stuur terwijl hij ook Erwin wil vastpakken, een van zijn vrienden rukt de achterdeur open waar Sandra zit. Erwin geeft plankgas, we weten ons los te rukken en de deur weer dicht te doen maar dan begint er een echte achtervolging. Wij scheuren met een oude auto met 120 km per uur in het pikkedonker over Afrikaanse wegen met een veel snellere Honda achter ons die ons probeert in te halen. Hoewel Erwin in het midden van de weg blijft rijden lukt het hem om ons in te halen. Na een zinderende race komen we nu in de buurt van de politiepost. De Honda rijdt inderdaad naar de politiepost wat wij zien als een positief teken. Maar dan is er niemand aanwezig! Wij roepen door het raampje dat we nu nog verder zullen rijden naar een grotere politiepost verderop. In achtervolgingsstijl scheuren we verder. Bij de tweede politiepost is er iemand aanwezig en op bijzondere wijze wordt iedereen al snel rustig. We treffen een goede politieagent die de zaken goed op een rijtje heeft. Na een tijd gesprek tussen Erwin en de andere bestuurder komt naa boven dat Erwin pastor is. Nu draait de sfeer helemaal om en wordt het zowaar vriendschappelijk. Knoeien met een pastor is hier zoiets als je ticket naar de eeuwigheid op het spel zetten. Uiteindelijk wordt alles prima opgelost en rijden we (in duidelijk rustiger tempo) de rest van de rit. We hebben een goede avond bij Erwin en Laura en het feit dat we lekker in bad kunnen en na drie dagen eindelijk schone kleren aan kunnen doen is ook erg prettig.

´s Morgens ontbijten met vruchtenhagelslag die we hebben meegenomen. Cadeautjes uitdelen is altijd leuk en de kaas, de spellen en dingen voor de kids worden zeer blij ontvangen. Laura brengt ons naar de grens met Mozambique. Daar halen we een stempel en doen de gebruikelijke routine die ongeveer als volgt gaat. Als eerste wordt je bestormd door geldwisselaars en verkopers en daarna door twintig man met een fiets die allemaal willen dat jij hun klant wordt. Dat is echt bijna letterlijk een gevecht maar het brengt rust als ik er snel twee aanwijs en we over de prijs beginnen te onderhandelen. De weg is behoorlijk goed ondanks het regenseizoen maar het blijft een hele tour voor deze gasten om een grote passagier met een backpack van 20 kg op zijn rug de heuvels op te fietsen. Na het gebruikelijke gedoe rondom de uiteindelijke betaling zijn we dan in Mandimba. Vanaf hier hoef je alleen nog een rit zien te vinden naar Lichinga. Dit keer staat er een open truck met een grote laadbak die die kant op gaat. We gaan erin zitten en kopen wat water een droog broodje en een pakje koekjes voor onderweg. Dat het een open laadbak is, is niet helemaal prettig in het regenseizoen maar het is nog altijd droog.

Dan horen we getoeter en stopt er een auto…………..en de gezichten van Jan en Bonnie komen naar buiten. Een kans van 1 op 6 miljard maar dit soort ´toevalligheden´ gebeuren nu eenmaal als je met God op pad gaat. Zij kwamen ´toevallig ´ net uit Malawi op weg naar huis en moesten ´toevallig´ langs de markt (die weg neem je normaal nooit) en waren net op dat moment ´toevallig´terug van een rondrit door het dorp om vracht op te halen met de truck en zagen ons ´toevallig´ net zitten. Dus na een zeer vrolijk weer zien hebben we onze backpacks bij hen in de achterklep gegooid en konden heerlijk droog genieten van het weerzien.

Die avond hebben ze ons gedropt bij Orlando en Lisa waar wij slapen. Ook dat was weer een feestelijk weerzien en ook daar werd de kaas met gejuich ontvangen (trouwens Jan vondt de drop ook een heel goed idee want hij is de enige die het daar lust!) Na het eten kwam Dinis, de leider van de DTS, langs om het een en ander door te spreken. Hij had ´em behoorlijk zitten te knijpen of we nog wel zouden komen. Vanochtend twee keer 1,5 lesgegeven over ´Gods Purpose´. Er zitten zo´n 20 mensen in het klaslokaal en naarmate het harder regent moet ik harder praten maar het gaat allemaal prima. Op de boerderij (daar wordt de DTS= discipelschap trainingsschool) ontmoeten we nog een heel aantal oude bekenden.

Ik heb een redelijk druk schema omdat ik best wel tijd nodig heb om 3 lesuren per dag goed voor te bereiden. Op donderdag en vrijdag moet ik ook nog ´s avonds lesgeven. We zien wel hoe we de zaak rond krijgen. Donderdagmiddag ga ik met Jan naar de Anglikaanse bisschop die heeft gevraagd of we les kunnen komen geven. Als dat door gaat dan ben ik voor volgende week ook onder de pannen qua lesgeven.

Nou dat is wel weer even genoeg voor nu geloof ik. Ik ben trouwens zojuist met de 4×4 van Orlando naar de stad gereden om daar toegang tot internet te krijgen. Er is een hotel met een goede internetverbinding. Dat rijden is nog wel even spannend, ten eerste zijn de wegen echt bagger en ten tweede moet ik links rijden. Ik sloeg net toch echt even verkeerd af en moest direct rechtsomkeert maken. Die mozambiquanen lachen natuurlijk, en gelijk hebben ze.

Tot de volgende keer!

Frank

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.franksandra.nl/2006/02/27/soms-zit-tegen-en-soms-zit-het-mee/

17 reacties

Naar het reactie formulier

    • Klaudia op 3 maart 2006 om 22:52
    • Reageer

    ik sluit me bij de vorige spreekster aan, Hoe gaat het???
    liefs, klaudia

    • Klaudia op 3 maart 2006 om 22:52
    • Reageer

    ik sluit me bij de vorige spreekster aan, Hoe gaat het???
    liefs, klaudia

    • Anneke op 2 maart 2006 om 23:06
    • Reageer

    Hoe gaat het, hoe gaat het, hoe gaat het?!?!?!!?
    Mmmm, the African way. Moeilijk voor een Hollandse om geduld te hebben totdat jullie weer een berichtje posten.
    Een kus dan maar voor nu, en ik ben dus erg benieuwd hoe het gaat met jullie 🙂

    • Ismael & Rachel op 2 maart 2006 om 16:45
    • Reageer

    Hi Toppers,

    Jullie zullen iig niet kunnen zeggen dat de reis saai was 😉

    Heel veel zegen en voorspoed (prettig na zo’n reis 😉

    Liefs Ismael & Rachel

    • Ismael & Rachel op 2 maart 2006 om 16:44
    • Reageer

    Hi Toppers,

    Jullie zullen iig niet kunnen zeggen dat de reis saai was 😉

    Heel veel zegen en voorspoed (prettig na zo’n reis 😉

    Liefs Ismael & Rachel

  1. HERE, onze God, stort Uw liefdevolle vriendelijkheid over Frank en Sandra uit. Zegen het werk dat zij doen. Ja, wij bidden U om Uw zegen over alles wat zij ondernemen.

    Psalm 90:17
    J

    • Big broher (a.k.a. Fred Obdam) op 1 maart 2006 om 21:23
    • Reageer

    Yo Bro & sis,

    Komen jullie wel heelhuids thuis met al die wilde achtervolgingen ??
    We hebben jullie hier ook nodig hoor !!
    Nou heel veel zegen enzo.
    ‘k bid voor jullie’

    Greetz,
    Big broher (a.k.a. Fred Obdam)

    • damaris op 1 maart 2006 om 11:02
    • Reageer

    wowie zeg,

    wat een avonturen…al zin om in een thriller mee te spelen…hebt al geoefend:D

    Ben ook benieuwd sandra wat jij nu doet met je dagen? Al contact kunnen krijgen met de verloskundigen daar?

    liefs damaris

    • Liesbeth op 1 maart 2006 om 09:18
    • Reageer

    Jongens, wat een belevenis. Kunnen jullie ‘s nachts nog wel slapen na zo veel spanning? Of hebben jullie zelfs op dat moment zoveel vertrouwen in onze Heer, dat er geen spanning optreedt? Ik moet misschien nog een hoop leren….;-)Heel veel zegen voor het vervolg van het verblijf en San…. vergeet jezelf niet in te smeren hè?…. is daar bijna net zo belangrijk als bidden….;-)
    Liefs en zegen,

    Liesbeth

    • Anneke op 28 februari 2006 om 11:14
    • Reageer

    Dag Lieverds,
    Dit zijn wel erg spannende verhalen. Gelukkig is iedereen heel gebleven.
    Ik ben ook erg benieud naar hoe het met Sandra gaat. Hoe zien jou dagen eruit en wat ga jij zoal doen, waar ben jij de komende week?

    Een Hollandse Hug,
    Anneke

    • Liekele op 28 februari 2006 om 08:51
    • Reageer

    en daarom heb ik ook al 13 jaar een zwarte Honda…
    Sandra hou je taai en Frank preek de sterren van de hemel…

    • Rico op 27 februari 2006 om 17:16
    • Reageer

    Ja, wat een verhaal. Laura had ons al een en ander verteld over de telefoon, maar omdat we niet goed wisten wat er nu allemaal gebeurt was, hebben we maar niets verteld.

    Nog onwijs bedankt voor het meenemen van de camera naar E&L.; kunnen ze weer foto’s voor de website maken.

    Ik weet zeker dat God met jullie is. 1 op 6 miljard, had je gedacht… 🙂

    Ga jullie goed!

    • Margo op 27 februari 2006 om 17:05
    • Reageer

    Hey lieverds!
    Kben blij dat alles weer goed is gekomen, jullie houden het wel spannend zeg 😉
    Mijn vraag is lang niet zo spannend. De koelkast bevriest steeds… is dit nieuw? of doet ie dat wel vaker? en belangrijker, wat kan ik er aan doen?! Kmoet steeds mijn eten weg gooien en dat is zo zonde :S Hij staat op stand 1..
    Nou ik wacht met plezier op jullie volgende verhaal..
    Liefs, Margo
    (voor de koelkast ;))

    • klaudia op 27 februari 2006 om 17:00
    • Reageer

    Tjonge spannende gebeurtenissen zo.
    Had je dat gedacht, achtervolgingen en zo?:-)
    Ik ben lekker aan het werk geweest vandaag, dat ging goed en was voornamelijk erg gezellig. Surinaams gezin, lekker eten en zo, je kent het wel.
    We hadden een goede splash dag zaterdag. Riek sprak en dat was errug goed. Jeroen en Lianne en de andere van de leiding hadden weer een te gek programma samengesteld.
    Margo en ik hebben samen mee gezongen en dat ging ook goed. Margo was geweldig!!!
    Een natuurtallent.
    Nou heel veel zegen daar, we bidden voor jullie en genieten van jullie verslag.
    Love u, klaudia

    • Marion op 27 februari 2006 om 16:26
    • Reageer

    Wauw, jullie beleven wel heel wat dingen zeg! als jullie er maar voor zorgen dat jullie wel weer veilig thuis komen.
    Het is maar goed dat God er bij is 😉
    dikke knuffel, Marion

    • Monsterkamer op 27 februari 2006 om 16:09
    • Reageer

    Hoi Frank en Sandra

    Wat een verhaal, het lijkt wel een thriller!!
    Gelukkig is alles goed afgelopen.

    Hartelijke groeten
    Monsterkamer

    • Mark op 27 februari 2006 om 16:08
    • Reageer

    Wauw, wat een verhaal, joh! Jullie doen het toch wel een beetje voorzichtig aan, he?

    Vanuit Almere, heel veel zegen! We bidden voor jullie.

    Bless,

    Mark en Monique

Laat een antwoord achter aan Mark Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.